Month: August 2017

Την Τετάρτη 30.8 στις 7 μ.μ. στην πλατεία 25ης Μαρτίου στο Λουτράκι.

Κλικ ΕΔΩ για πληροφορίες

Aυτό το κείµενο δημοσιεύεται σαν συνεισφορά στις πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί για το θέµα του – ξορκισµένου – ορυχείου βωξίτη, και τον σχετικό διάλογο που υπάρχει γύρω απ’αυτές. Σε καµία περίπτωση δεν θα ασχοληθούμε µε τις µοιρολατρικές απόψεις του στυλ «δεν µπορείτε να κάνετε τίποτα, πάρτε το απόφαση». ∆ιότι, αφενός όπως πολύ σωστά είπε ο δήµαρχος στο πρώτο δηµοτικό συµβούλιο που έγινε για το θέµα, «Χαµένος αγώνας είναι µόνο αυτός που δε γίνεται» και αφετέρου εν µέρει αυτές οι απόψεις πηγάζουν από την αδιαφορία και την απάθεια των ανθρώπων που θέλουν ένα άλλοθι για αυτήν τους την αδιαφορία και την απάθεια. Το «δε γίνεται τίποτα» είναι το καλύτερο άλλοθι για τα φοβισµένα ανθρωπάκια και τους τεµπέληδες που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα εκτός από το να πίνουν το καφεδάκι τους (ή το ποτάκι τους), να χαζεύουν τα κοινωνικά και να µιλάνε περι ανέµων και υδάτων. Επίσης είναι το καλύτερο άλλοθι για αυτούς που νοµίζουν οτι η εταιρεία θα τους πάρει τα χωράφια –που βαριόντουνε να καλλιεργήσουν και τα έχουν αφήσει να ρηµάζουν ή τα έχουν δώσει σε άλλους – σε καλή τιµή. Ειδικά για τους τελευταίους, επειδή «οι καλύτερες θέσεις στην κόλαση είναι φυλαγµένες για αυτούς που µπορούσαν να αντιδράσουν αλλά δεν έκαναν τίποτα», αν τυχόν τελικά – ού µη γένοιτο – ο αγώνας µας αποτύχει, επειδή το ορυχείο δεν είναι δρόµος να τους απαλλοτριώνει το χωράφι και να µοιράζει λεφτά µελεούνι αλλά η γη τους θα χάσει την αξία της από τη µιά στιγµή στην άλλη και ακόµα και αν κάποτε πάρουν λεφτά (δύσκολο) δε θα είναι αρκετά ούτε για σουβλάκια, Πώς θα είναι οι φάτσες τους μετά και τί θα λένε όταν την φάνε και θα είναι και κερατάδες και δαρµένοι. Το θεµα που μας ενδιαφέρει όµως είναι άλλης φύσεως. Είναι δεδοµένο ότι όταν υπάρχει πίεση χρόνου κάποια πράγµατα δεν θα γίνουν σωστά ή δεν θα γίνουν τέλεια. Είναι όµως σηµαντικό να γίνει κάτι άµεσα ακόµα και αν γίνει στο ποδάρι, παρά να το παιδεύουµε για να γίνει τέλεια και τελικά να γίνει κατόπιν εορτής ή καθόλου. Σίγουρα η επισήµανση των λαθών είναι απαραίτητη, και η κριτική επίσης, για να γίνονται οι απαραίτητες προσθήκες και διορθώσεις. Όµως χρειάζεται και η ενθάρρυνση σε αυτόν που προσπαθεί και τρέχει, όχι για ηθικούς λόγους µόνο αλλά και για πρακτικούς: όταν κάποιος ακούει µόνο κριτική, η πίστη του χάνεται. Επιπλέον, η ηθική επιβράβευση δίνει δικαίωση και κίνητρο για το κάτι παραπάνω. Τα λέμε αυτά γιατί υπάρχει αρκετή κακόπιστη κριτική για τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν (ειδικά σε επίπεδο δήµου αλλά και από µεµονωµένους πολίτες) ότι θα µπορούσαν να γίνουν καλύτερα, εκπορεύονται από προσωπικές/πολιτικές σκοπιµότητες κλπ. Σίγουρα τα πάντα µπορούν να γίνουν καλύτερα. Σιγουρα κάποιοι έχουν τις επιφυλάξεις τους λόγω παλαιότερων εµπειριών. Όµως τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, όταν η πόλη είναι υπό πολιορκία πρώτα δηµιουργείται µια γραµµή ανάσχεσης από όποιους είναι εκεί και µε ό,τι όπλα έχουν πρόχειρα και µετά κοιτάζεις να οργανώσεις το στράτευµα. Κατ’ανάγκην, κάποια πράγµατα γίνονται στο ποδάρι. Ναι, θα έπρεπε να είναι οργανωµένα όλα από πριν, αλλά ποιός φανταζόταν οτι θα ερχόταν τέτοιο πράγµα; Καταλήγοντας να πούμε, γιατί τα µπράβο πρέπει να λέγονται µε το όνοµά τους: –Μπράβο σε όσους (πολίτες, κάτοικους, φορείς) δεν περίµεναν άλλους αλλά πήραν πρωτοβουλίες, µε όλη την µερικότητα και την αδυναµία που µπορεί να έχουν και κινητοποιήθηκαν άµεσα, ο καθένας όπως και όπου θεώρησε ότι µπορεί να προσφέρει. Καλύτερα δέκα πρωτοβουλίες που να λειτουργούν παράλληλα (και κάποια στιγµή θα
συντονιστούν και θα συλλειτουργήσουν ξεπερνώντας ενδεχόµενες επιφυλάξεις) παρά να περιµένουµε να βρεθούµε όλοι που µπορεί να µη γίνει και ποτέ. –Μπράβο σε όποιον έγραψε και σε όποιον έδωσε εντολή να µπει στο λογαρισµό του νερού το χαρτάκι για το ζήτηµα. Θα µπορούσε να είναι και καλύτερο, αλλά ο σκοπός είναι να βγεί κάτι άµεσα και όποιος ενδιαφέρεται θα τη βρει την άκρη. Άρα µπράβο του και πάλι. –Μπράβο σε όποιον κάλεσε και σε όποιον οργάνωσε για τη δηµιουργία επιτροπής αγώνα. Θα µπορούσε να είναι κάτι πιο δηµόσιο (πχ µια ανοιχτή συνέλευση) αλλά µπορεί να µην προλάβαινε να οργανωθεί και µπορεί να χαωνότανε. Ήταν µια δύσκολη επιλογή και καποιος αποφάσισε να το κάνει έτσι. Μπορεί να έκανε λάθος, µπορεί να µην το οργάνωσε τέλεια, αλλά το σηµαντικό ήταν ότι την κρίσιµη στιγµή δε δίστασε και το πήρε πάνω του. Τέτοιους χρειαζόµαστε, γιατί ο δρόµος είναι ακόµα µακρύς και όλο ανήφορο.

Οι επιπτώσεις στη Δημόσια Υγεία, στο Περιβάλλον και την Οικονομία, από τις εγκαταστάσεις εξορύξεων βωξίτη ανά την Ελλάδα, είναι αν μη τι άλλο καταστροφικές. Η περιοχή στην οποία η εταιρία «ΔΕΛΦΟΙ – ΔΙΣΤΟΜΟΝ Α.Μ.Ε.» επιθυμεί να ερευνήσει, για την ανεύρεση κοιτασμάτων βωξίτη, ξεκινά από την Πάχη Μεγάρων, καλύπτει όλη τη Βαρέα φτάνει μέχρι την Κινέτα νότια, και επεκτείνεται βόρεια, μέχρι τα Γεράνεια όρη, σε περιοχή του δικτύου Natura 2000.

Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι μεταλλεία βωξίτη, καταπατούν τους όρους αδειών λειτουργίας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, και αδιαφορώντας, προκαλούν μόλυνση, οικολογική καταστροφή, ερήμωση και ανεργία. Τα μεταλλεία βωξίτη, σε ακτίνα χιλιομέτρων από τις τις εγκαταστάσεις τους, πνίγουν την περιοχή με σκόνη και κόκκινη λάσπη, η οποία είναι το στερεό απόβλητο της επεξεργασίας του βωξίτη. Χαρακτηρίζεται από τις υψηλές συγκεντρώσεις της σε βαρέα μέταλλα, και είναι εμπλουτισμένη με ραδιενεργά στοιχεία όπως το ουράνιο. Μεταλλεία βωξίτη ανά την Ελλάδα, εναποθέτουν αυτό το στερεό απόβλητο στη θάλασσα, και μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Το κράτος αδυνατεί να τους ελέγξει.

Σε περιοχές εξόρυξης βωξίτη έχει παρατηρηθεί η αύξηση των αναπνευστικών νοσημάτων, καθώς και νοσημάτων του θυρεοειδούς αδένα ακόμα και σε παιδιά. Σύμφωνα με έρευνες, η κόκκινη σκόνη των αποβλήτων προσκολλάται σε φυτείες και είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για την ανάπτυξη των γεωργικών προϊόντων ενώ μειώνει την αποδοτικότητα των καλλιεργειών, υποβαθμίζοντας την ποιότητά τους. Το παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο της περιοχής μας, ο αγροδιατροφικός τομέας και ο τουρισμός, οι οποίοι προωθούνται με τόσο αγώνα από τον Δήμο μας, και αφορούν την γεωργική ανάπτυξη της περιοχής μας, την υπεραξία των εγχώριων προϊόντων μας, την ανάδειξη του φυσικού κάλλους της περιοχής μας, όλα αυτά θα καταστραφούν. Η ντόπια γεωργία, η πτηνοτροφεία, η μελισσοκομία, οι παραλίες και τα δάση μας θα αποδεκατιστούν. Η πόλη μας θα μολυνθεί, παιδιά θα γεννιόνται με προβλήματα υγείας, νέοι θα εγκαταλείπουν τα Μέγαρα αφού πλέον οι περιουσίες τους θα έχουν καταστραφεί και δεν θα μπορούν να τις εκμεταλλευτούν. Θα είμαστε απλά ένα ακόμα άσχημο και υποβαθμισμένο τοπίο μεταξύ των άκρως ανεπτυγμένων τουριστικά πόλεων της Αθήνας και της Κορίνθου.

• Όχι στην εξόρυξη βωξίτη στα Μέγαρα
• Όχι στη μόλυνση των θαλασσών μας και των υπόγειων υδάτων μας
• Όχι στην καταστροφή των δασών μας
• Όχι στην υποβάθμιση της γεωργίας και της πτηνοτροφίας μας
• Όχι στην ερήμωση του τόπου μας

 

• Δεν θα γίνει η πόλη μας το εργοτάξιο καμίας εταιρίας
• Καμία ανάπτυξη δεν θα υπάρξει για τους δημότες μας
• Τα Μέγαρα κινδυνεύουν
• Μην το αφήσεις να συμβεί
• Είναι στο χέρι σου
• Δράσε μαζί μας