Σοκαρισμένοι παρακολουθήσαμε τις τελευταιες μερες, την τραγική εξέλιξη των καιρικών φαινομένων που συνέβησαν στην ευρύτερη περιοχή της Μεγαρίδας. Τόνοι νερού και λάσπης, κατέκλυσαν δρόμους, σπίτια θάφτηκαν, περιουσιες καταστραφηκαν, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους με τον χειροτερο τροπο: Βιώνοντας τον τρομο, εχοντας απέναντι τους τη δυναμη της φυσης. Αυτή την ακατανικητη δυναμη, που δεν ειναι εχθρικη, δεν εκδικείται, απλά κανει τη δουλειά της. Αντιδρα στα δεδομένα και στο τελος εκτονώνεται.Η φωτογραφία με τον τεραστιο καταρρακτη που ξεπροβάλλει από τον Πατέρα, ύψους δεκάδων μέτρων, και πνίγει τις πόλεις και τους οικισμούς, τους δρόμους και τις καλλιέργειες που βρίσκονται στο διαβα του, μεταφέροντας τόνους φερτών υλικών μαζί με χιλιάδες κυβικά λάσπης, μας άφησε όλους άναυδους. Αυτού του ταλαίπωρου όρους, που του δώσαμε κάποτε τον όνομα του προστάτη όλων, το προσωνύμιο της ίδιας της ιστορίας μας, του πατέρα μας, και όμως το ταλαιπωρήσαμε και δε το σεβαστηκαμε όπως του έπρεπε.
(Αρχικά το βουνό δε λεγόταν Πατέρας, αλλά Πατεράς, καθώς απο ‘κει “οι Παλαίοι”, κόβανε πατερά για να φτιάσουν τα σπίτια τους. Επίσης οι Κρύφτες -ο Μεγάλος και ο Μικρός Κρύφτης είναι βαθυπέδια αόρατα από την περίμετρο του Πατέρα- υπήρξαν το καταφύγιο των Μεγαριτών και των Βιλιωτών την εποχή που τις ακτές λυμαίνονταν πειρατές, εξ’ου και το όνομά τους. Είναι τραγικό το να αναλογιζόμαστε σήμερα οτι το βουνό που παλιά έδινε υλικά για να φτιαχτούν σπιτια σήμερα είναι η αφετηρία των υλικών που τα καταστρέφει και το οτι το βουνό που παλιά ήταν καταφύγιο, σήμερα είναι καταστροφέας)
Continue reading “συνειδητοποιώντας τον τρόμο του χτες, ας αναλογιστούμε τον τρόμο του αύριο”